Yeşaya 52

52:1,2   Siyon’u tekrar uyanmaya çağırır: “Uyan… uyan!” Tutsaklığının uykusundan uyanmalı ve güzel giysilerini giymelidir. Artık tanrısızlar tarafından kuşatılmayacaktır. Bu, elbette krallığın gelecekte göreve başlayacağı zamanı ima eder; bu sözler yalnızca gelecekte gerçekleşecektir.

52:3-6   İsrail bir esir olarak karşılıksız satılmıştı; aynı şekilde parasız kurtulacaktır. İsrailliler önce konuk olarak Mısır’a inmişlerdi; ama sonradan rahatsız edildiler. Daha sonra Asurlular onlara nedensiz olarak baskı yaptı, halk alınıp götürüldü. Şimdi bir kez daha Tanrı halkı, Rab’be aldırış etmeyen zalimler tarafından ezilmektedir. Tanrı halkını ezenler keyif içindedir. Tanrı’nın adına sövülmektedir. Ama Tanrı kendine ait olanlar uğruna gücünü gösterecek ve halk Tanrı’nın vaat ettiği gibi davrandığını bilecektir.

52:7-10   Sonraki ayetler, Yahudiler’in dağıtıldıkları dünyanın her bir köşesinden geri dönüşlerini resmederler. Sürgünden dönenler dağlar aşarak Siyon’a gelirken, önlerinde Mesih’in egemenliğinin iyi haberini duyuran müjdeciler yürümektedir. Yeruşalim’in duvarları üzerindeki bekçiler onları gördüklerinde sevinçle ezgi söylerler… Rab, halkının önünde geri dönmektedir. Yeruşalim’in kendisi, Rab’bin güçlü kurtarışını kutlamaya çağrılır.

52:11,12   Sürgünden dönenler tapınma araçlarını Yeruşalim’e geri taşırlarken, kendilerine murdarların arasından çıkmaları ve temizlenmeleri söylenir. Aceleyle çıkmayacak, korkuyla kaçmayacaklardır; İsrail’in Tanrısı hem önlerinde hem arkalarında durarak onların koruması olacaktır.

4. Günahları Yüklenen Kurban Olarak Mesih (52:13 – 53:12)

52. bölümün son ayetleri, aslında 53’üncü bölüme aittir. Rab’bin Kulu’nun tarihini, dünyasal yaşamından çarmıha ve sonra da görkemli görünüşüne kadar ayrıntılarıyla araştırırlar. İbrani asıllı bir Hıristiyan olan Adolph Saphir, çarmıh önbildirilerinin en büyüğü olan bu ayetlerden heyecanla söz eder:

Sen, ey kutlu ve değerli bölüm. Tanrı’nın antlaşma halkının çoğu senin aracılığınla Mesih’in çarmıhının dibine getirilmiştir! O çarmıhın üzerinde, “İsa Mesih, Yahudiler’in kralı!” yazılıydı. Daha sonraki günlerde tövbe eden ve iman eden İsrail, bedenini deştikleri Mesih’e baktıklarında bu eşsiz bölüm daha da görkemli bir yorum kazanacaktır: “Aslında hastalıklarımızı o üstlendi, acılarımızı O yüklendi. Bizse Tanrı tarafından cezalandırıldığını, vurulup ezildiğini sandık!” ¹

52:13   Rab’bin Kulu, yeryüzündeki görevi sırasında sağduyuyla davrandı. Dirilişte yüceltildi ve göğe alındı. Tanrı’nın sağında görkemle oturtuldu.

52:14   İlk gelişinde pek çok kişi O’nun çektiği derin sıkıntıya şaşırmıştı. Yüzü ve bedeni öylesine bozulmuştu ki, insana benzer yanı kalmamıştı.

52:15   Ancak tekrar geldiğinde insanlar O’nun yüceliğinin parıltısına şaşıracaklar. Ulusların kralları, O’nun duyulmamış yüceliğini gördüklerinde ağızları kapanacak. ² O zaman Golgota Tepesi’ndeki alçakgönüllü İnsan’ın, kralların Kral’ı ve rablerin Rab’bi olduğunu anlayacaklar:

Tanrın seni hiç terk etti mi?
Sen çaresizken, yüzünü büyük ihtiyacından gizledi mi?
Bir zamanlar biçimi bozulmuş, vurulup ezilmiş yüzünde,
Şimdi bütün yüceliğini görüyoruz.
— Miss C. Thompson