Mezmurlar 54

54. Mezmur: Tanrı Yardımcımdır

Davut Saul’dan kaçtığında, Zifliler krala iki kez onun bulunduğu yeri açıkladılar (1Sa.23:19; 26:1). Davut’un bu ele verilişleri, bu mezmurun yazılmasına neden oldu. Bu mezmur, insanların elinde acı çeken Tanrı halkının her çağdaki uygun duasıdır.

54:1   Mezmur yazarı Tanrı’nın adı, kurtarışı ve gücü aracılığıyla aklanmak ister. Tanrı’nın adı, O’nun doğası ya da karakteridir. O’nun gücü her şeye yeter. Buradaki kurtuluşun anlamı, düşmanların elinden geçici bir kurtuluştur.

54:2,3   Mezmur yazarı bu konuda ısrarla istekte bulunur: Tanrı’ya, feryadını işitmesi ve ağzından çıkan acı sözlere kulak vermesi için yalvarır.

Bu yabancılar Davut’u aldatmak için gizlice işbirliği yapmışlardı. Kana susamış adamlar –Tanrı’yı umursamayan sapmışlar– Davut’u ele geçirmeye çalışıyorlardı.

54:4,5   Yanıt, Tanrı’dır. Rab, imanlı yaşamının tek desteğidir. Bir gün halkının düşmanlarını felaket ve yıkımla cezalandıracaktır.

Tanrı’nın ne yapacağı konusundaki bilgi çabucak duaya dönüşür: “Rab, sadakatini kanıtlamak için, bu kötülerin işlerine son ver.”

54:6   1’inci ayetteki kurtaran Tanrı, daha sonra tapınılan Tanrı olacaktır. Davut, Rab’be gönülden bir kurban sunacak ve O’nun değerli adına şükredecektir.

54:7   Son ayette Davut, bütün sıkıntısı geçmişte kalmışçasına konuşur ve sanki düşmanlarının sonuna şimdiden tanıklık ediyor gibidir. Morgan bu konuda şunları söyler: “Henüz sıkıntının tam ortasında da olsa kurtuluş ezgisi söylemektedir. Gözüyle görmediğini imanla görüyor gibidir.” ¹ Böylece iman, “Umut edilenlere güvenmek, görünmeyen şeylerin varlığından emin olmaktır” (İbr.11:1).