Mezmurlar 38

38. Mezmur: Günah İçin Duyulan Üzüntü

Eğer “Günahım” (3. ayet), “Suçlarım” (4. ayet), “Akılsızlığım” (5. ayet), “Derdim” (11. ayet) gibi ifadeler olmasaydı, bu mezmurun Kurtarıcımız’ın sıkıntısını tanımladığını düşünebilirdik. Bu ifadelerin dışındaki ayetler, Rabbimiz İsa Mesih acı çektiğinde, O’nun için geçerli olabilirdi. Ama gerçek yorum, Davut’un yaşamının bir bölümünde çektiği, yoğun zihinsel ve bedensel sıkıntıdır. Sıkıntısı işlediği günahla ilgilidir.

38:1-4   Davut, çektiği sıkıntıların nedeninin, öfkeli olan Tanrı’nın azarlaması ve terbiye edişi olduğunu düşünür. Rab’den kuşatmayı kaldırmasını ister. Her Şeye Gücü Yeten’in okları mezmur yazarının zihin ve bedenine girmiş ve Tanrı’nın eli ezici bir baskıyla üzerine inmiştir. Tanrısal gazabın bir sonucu olarak bütün bedeni hastadır. Hastalık kemiklerine kadar sızmıştır; bunun nedeni günahıdır. Suçları için hiçbir mazereti yoktur. Suçlu olduğuna bütünüyle ikna olmuştur. Suçları dev dalgalar gibi üzerini örtmüştür. Muazzam bir ağırlık üzerine inerek gücünü kırmıştır.

38:5-8   Bütün bedenini iğrenç ve irinli yaralar kaplamıştır ve bu yaraların nedenini çok iyi bilmektedir. Acıdan iki büklüm olmuş, zayıflık içinde çökmüş, yaşayan ölüye dönüşmüştür. Yüksek ateş bedenini harap etmiş, bütün bedenini hastalık kaplamış ve savaşacak gücü kalmamıştır. Öylesine kötü bir durumdadır ki, inlemekten ve hissettiklerini ifade etmekten başka bir şey yapamaz.

38:9-11   Rab’bin, Davut’un yüreğindeki acıyı ve ifade edemediği duyguları bilmesi, Davut’u biraz olsun avutur. Ancak yüreği hâlâ heyecandan şiddetle titremekte, gücü hızla tükenmekte ve gözlerindeki parıltı yok olmaktadır. Sevdikleri ve dostları Davut sanki bir cüzamlıymış gibi ondan kaçmakta, akrabaları bile onu ziyaret etme konusunda isteksiz davranmaktadırlar.

38:12-14   Katil adayları tuzaklarından, tehditlerinden ve alçaklıklarından vazgeçmemişlerdi. Ama Davut onların tehditlerine kulak asmaz. Kendisini koruma, haklı çıkartma ya da azarlama konusunda sessiz davranır.

38:15-17   Ancak ne kadar kötü bir durumda bulunursa bulunsun umudunu yitirmez. Tanrı’nın onu yanıtlayacağına güvenmektedir. Düşmanlarının onun tamamen yok oluşunu kutlama zevkine sahip olmamalarını diler. Ancak sürekli acı çekmekte ve bir insan olarak dayanma gücünün sınırına yaklaşmaktadır.

38:18   Suçlarını itiraf eder; pişman olduğu görülmektedir. İçtenlikte tövbe eden kişilerin tövbesi kabul edilecektir. Tanrı, günahını itiraf edip bırakana merhamet edeceğini bildirmiştir (Özd.28:13). Eğer bu doğru olmasaydı, bütün insanlar umutsuzlukla yok olurlardı.

38:19,20   Davut bir kez daha düşmanlarını düşünür. Kendisi zayıf ve hasta da olsa, düşmanları dinç ve güçlüdür. Daha sonra Tanrı’nın kendisini azarlamasının ne kadar adil bir davranış olduğunu kabul eder. Ama düşmanlarının yaptıkları kötülüklerin geçerli bir nedeni yoktur. Kendisi düşmanlarına iyi davranmış, ama aynı karşılığı görememişti. Bu düşmanlıklarının temelinde, Davut’un Tanrı’yı ve iyiliği izlemesi gerçeği yatmaktadır.

38:21,22   Bu nedenle, Tanrı’dan kendisini terk etmemesini rica eder; kendisine yakın olmasını ve yardımına hemen koşmasını ister. Tanrı böylelikle mezmur yazarının Kurtaran Tanrısı olacaktır!