Mezmurlar 121

121. Mezmur: Korundu!

121:1,2   KJV’de bu mezmur şöyle başlar:

Yardımımın geleceği dağlara gözlerimi kaldırıyorum.

Yardımım yeri ve göğü yaratan RAB’den gelir.

Çevirmenler daha sonra bu ayetlerde putperest bir sapıklığın ortaya çıktığını düşündüler: Yardımın Rab’den çok dağlardan geldiği düşüncesi (Yer.3:23). Bu nedenle 1’inci ayetin ikinci cümlesini bir soru olarak değiştirdiler. Örneğin, NKJV’de bu ayetler şöyle geçer:

Gözlerimi dağlara kaldırıyorum,

Yardımım nereden gelecek?

Yardımım yeri ve göğü yaratan Rab’den gelir.

Ben burada KJV’yi tercih ederim. Bunun nedenini size açıklayayım: Yeruşalim’deki tapınak, Tanrı’nın yeryüzündeki konutuydu. Kutsallar Kutsalı’ndaki görkem bulutu, Rab’bin, halkı arasındaki varlığını simgeliyordu. Yeruşalim Kenti bir dağ üzerine kurulmuştu ve dağlarla çevriliydi. Bu nedenle İsrail’in başka bölgelerindeki bir Yahudi, Tanrı’nın yardımına ihtiyacı olduğunda dağlara doğru bakardı. Bu, onun için Rab’bin kendisine bakmakla aynı şeydi. Yaratıcı’nın konutu Yeruşalim dağlarında olduğundan, bütün yardımın dağlardan geldiği ifadesinde şiirsel bir anlam bulunur.

İlk iki ayette konuşmacı, mezmur yazarıdır; göğü ve yeri yaratana duyduğu yürekten bağlılığı ifade eder.

121:3   3’üncü ayetten itibaren konuşmacı değişir. Kalan ayetlerde, Kutsal Ruh’un Rab’be güvenen kişilerin sonsuz güvencesi olduğunu okuruz. Burada, doğruluğu mutlak bir kalıcılığın güvencesi vardır. İmanlının ayaklarının kaymasına izin verilmeyecektir. Ayaklar temelden ya da ayakta durmaktan söz ettiğinden, bunun anlamı, Tanrı’nın kendisine güvenen çocuğunu kaymaktan ya da düşmekten koruyacağıdır.

121:4   Uyumayan ya da uyuklamayan bir Koruyucu’nun güvencesi verilir. Büyük İskender askerlerine şöyle demişti: “Ben sizin uyuyabilmeniz için uyanığım.” ¹ Çevremizdeki dünyadan bilinçsizce uyuduğumuz gece saatlerinde, İskender’den daha büyük biri bizi tükenmeyen bir ilgiyle korur.

121:5,6   Bizi koruyanın Rab’bin kendisi olduğuna ilişkin güvence verilir. Evrenin egemeni, herhangi bir kutsalın güvenliğiyle bile kişisel olarak yakından ilgilidir.

Her tür etkiden korunacağımıza ilişkin güvence verilmiştir. “O sağ yanında sana gölgedir” ifadesi, bizi günün her saatinde tehlikelerden bir kalkan gibi korumak için yanı başımızda olduğunu ifade eder. Gündüz güneşin zarar vermeyeceğine ilişkin ifadesi ise, genellikle birebir çeviri yapan günümüz çevirmenleri tarafından güneş çarpması olarak yorumlanır. ² Aya ilişkin ima, genellikle, sözde bir alçakgönüllülükle Kutsal Kitap’ı, eski boş inançlar ve folklor ile uzlaştırmaya çalışan bir ifade olarak görülür. Ancak Şeytan’a tapınmaktan kurtarılmış olanlar ve ruhçuluk alanında güneş ve ayın önemli rolünü fark edenler için bu ayetler, Şeytan’ın egemenliğinin zincirlerinden korunma ve özgürlük vaat ederler.

121:7,8   Rab, bizi her kötülükten koruyacağına söz verir. Bir imanlının yaşamına, Tanrı izin vermedikçe hiçbir şeyin müdahale edemeyeceğine kuşku yoktur. Hiçbir koşul rastlantısal, hiçbir kaza amaçsız, hiçbir trajedi kaderci değildir. Hastalık, sıkıntı ya da ölümün sorumlusu Rab değilse de, bütün bu kötü durumları kendi amaçlarını yerine getirmek için kullanır, çünkü tüm bunların üstünde egemendir. Bu arada kendisine güvenen çocuğu, Babası’nın kendisini seven ve amacına göre çağrılmış olanlar uğruna, her durumda iyilik için çalıştığını bilebilir (Rom.8:28).

Tanrı, yaptığımız her eylemleri görür, bizi gözler ve korur. Şimdiden sonsuza dek bütün gidiş ve gelişlerimizi koruyacaktır.

“Koruma” ve “Koruyucu” sözcükleri bu sekiz ayette üç kez tekrarlanır. Koruma sözcüğü üç kez görülür. ³ Bu sözcükler Rab’bi tek umudu olarak kabul etmiş kişinin güvenliğini bildirmek için bir araya getirilmişlerdir.

Dinlenmek için İsa’ya yaslanan can,
Asla ve asla düşmanlarına terk edilmeyecektir.
Bütün cehennem, bu canı sarsmak için çaba gösterse bile,
Rab asla ve asla terk etmeyecektir!
— Richard Keen (1787)