Markos 16

VIII. HİZMETKAR’IN ZAFERİ (Bölüm 16)

A. Kadınlar Boş Mezarda (16:1-8)

16:1-4   Cumartesi akşamı iki Meryem veŞalome İsa’nın cesedine baharat sürmek için mezara gittiler. Bunun kolay olmayacağı belliydi. Mezarın ağzına kocaman bir taşın yuvarlanmış olduğunu biliyorlardı. Romalıların mührünü ve askerlerini biliyorlardı. Ama sevgi, sevilene ulaşmak için dağ gibi zorlukları aşar.

Pazar sabahı çok erkenden, mezarın girişindeki taşı onlar için kimin yana yuvarlayacağını merak edip aralarında konuşuyorlardı. Başlarını kaldırıp bakınca taşın yuvarlanmış olduğunu gördüler! Kurtarıcı’yı onurlandırmaya niyetlendiğimizde, sorunların, onlarla uğraşmadan önce kaldırıldığına ne kadar sık şahit olduğumuza dikkat ettiniz mi?

16:5-6   Mezara girince beyaz kaftan giyinmiş genç bir adam görüntüsündeki meleği gördüler. Melek onların korkularını İsa’nın dirilmiş olduğunu söyleyerek giderdi. Mezar boştu.

16:7   Sonra melek onları diriliş habercileri olarak görevlendirdi. Öğrencilerine ve Petrus’a İsa’nın onları Celile’de karşılayacağını söyleyeceklerdi. Rab’bi inkâr etmiş bir öğrenci olan Petrus’un özel bir anılmayla seçilmiş olmasına dikkat edin. Diri Kurtarıcı onu reddetmeyip hâlâ seviyordu ve onu tekrar görmeyi arzuluyordu. İlişkinin eski haline gelmesi için özel bir olayın gerçekleşmesi gerekiyordu. Amaçsızca dolaşan koyun, Çoban’la olan birlikteliğe tekrar getirilmeliydi. Tekrar günaha dönenler Baba’nın evine geri gelmelidir.

16:8   Kadınlar şok ve panik karışımı bir halde mezardan çıkıp kaçtılar. Olayı kimseye anlatamayacak kadar korktular. Bu şaşırtıcı bir şey değil. Şaşırtıcı olan onların bu zamana kadar süren, cesaretleri ve Rab’be sadık kalışlarıdır.

Markos’un eski iki metninde 16:9-20 bulunmadığından, birçok çağdaş uzman bunların güvenilir olmadığına inanır. Bununla beraber, metne bunların dahil edilmesi için güçlü kanıtlar vardır:

1. Hemen hemen bütün Grekçe el yazmaları bu metni içerir ve birçok kilise babası da bu metnin doğruluğu konusunda hemfikirdir.
2. 8’inci ayet tuhaf bir sondur, özellikle de Grekçe’deki son sözcük (gar, için). Bu sözcük hemen hemen hiçbir cümlenin ve hele de bir kitabın sonunda yer almaz.
3. Bazılarının öğrettiği gibi Markos’un Müjdesi’nin orijinalindeki sonu kaybolduysa ve bu daha sonra yazılan bir özet ise, o zaman Rabbimizin sözlerinin korunması konusundaki vaadi (Mat.24:35) başarısızlığa uğramış olur.
4. Metnin içeriğindeki doktrin sağlamdır.
5. Biçim ve özellikle seçilen sözcükler kitabın birinci bölümüyle yakın bir paralelliktedir.¹ Bu chiasm denilen, bir çalışmanın başlangıcının ve sonunun paralel yapıda (abcç,  çcba), olduğunu gösterir.

B. Mecdelli Meryem’e Görünüyor (16:9-11)

16:9   Kurtarıcı önce Mecdelli Meryem’e göründü. İsa’yla ilk karşılaştığında, İsa ondan yedi cin kovmuştu. O zamandan sonra her şeyiyle O’na sevgiyle hizmet etti. Çarmıha gerilmesine tanık oldu ve cesedinin yatırıldığı yeri gördü.

Diğer Müjde’lerden onun mezarı boş bulduktan sonra Petrus ve Yuhanna’ya haber vermek için koştuğunu öğreniriz. Onunla gelip mezarı, onun anlatmış olduğu gibi boş buldular. Onlar evlerine dönerken Mecdelli Meryem boş mezarda kaldı. İşte o zaman İsa ona göründü.

16:10-11   Meryem bu haberi yas tutan öğrencilerle paylaşmak için tekrar kente gitti. Onlar için bu inanılmayacak kadar iyi bir haberdi. Ona inanmadılar.

C. İsa, İki Öğrenciye Görünüyor (16:12-13)

16:12   Bu görünümün tüm hikayesi Luka 24:13-31’de bulunur. Burada Rab’bin, Emayus yolunda yürümekte olan iki öğrenciye değişik bir biçimde göründüğünü okuruz. Meryem’e bahçıvan olarak görünmüştü. Şimdi de bir yolcu gibi göründü. Ama yüceltilmiş bedeninde aynı İsa’ydı.

16:13  İki öğrenci Kudüs’e dönüp diri Kurtarıcı ile karşılaşmalarını haber verdiklerinde, onlar da Meryem’in karşılaşmış olduğu imansızlıkla karşılaştılar.

Ç. İsa, Onbirlere Görünüyor (16:14-18)

16:14   Aynı gün, Pazar akşamı, Onbirlere göründü (Luk.24:36; Yu.20:19-24; 1Ko.15:5). Öğrencilere Onbirler olarak işaret edilse de, yalnızca on öğrenci oradaydı. Tomas orada yoktu. İsa öğrencilerini, Meryem’in ve diğerlerinin getirdiği diriliş haberlerini kabul etmedikleri için azarladı.

16:15   Ayet 15, Rab’bin Göğe Çıkışı arifesinde verdiği görevi kaydeder. Bu nedenle 14 ve 15’inci ayetler arasında aralık vardır. Öğrencilere Müjde’yi bütün yaratılışa duyurmalarını buyurdu. Kurtarıcı’nın amacı dünyanın Müjde’yi duymasıydı. Bunu, O’nun ardından gitmek için her şeylerini bırakacak onbir öğrencisiyle başarmayı amaçladı.

16:16   Müjde’yi duyurmanın iki sonucu olacaktı. Bazıları iman edecek, vaftiz olacak ve kurtulacaktı; bazıları da iman etmeyecek ve hüküm giyecekti.

Bazıları kurtuluş için su vaftizinin gerekliliğini öğretmek için ayet 16’yı kullanırlar. Oysa bu anlama gelemeyeceğini aşağıdaki nedenlerden biliyoruz:

1. Çarmıhtaki haydut vaftiz olmadı; yine de kendisine Cennette Mesih’le birlikte olma güvencesi verildi (Luk.23:43).
2. Sezariye’deki diğer uluslar kurtulduktan sonra vaftiz oldular (Elç.10:44-48).
3. İsa’nın bizzat kendisi hiç kimseyi vaftiz etmedi (Yu.4:1-2); vaftiz olmak kurtuluş için gerekli olsaydı, bunun atlanmış olması tuhaf olurdu.
4. Pavlus, Korintlilerden çok az kişiyi vaftiz ettiği için Tanrı’ya şükretti (1Ko.1:14-16); Vaftiz olmak kurtuluş için zorunlu olsaydı, böyle bir şükretme imkânsız olurdu.
5. Yeni Antlaşma’da yaklaşık 150 parça, kurtuluşun yalnızca iman etmekle olacağını ifade eder. Bu etkili tanıklığı herhangi bir ayet ya da birkaç ayet çelişkiye düşüremez.
6. Yeni Antlaşma’da vaftiz olmak, ölümle ve gömülmeyle bağlantılıdır, ama ruhsal doğumla değil.

O zaman 16’ıncı ayet ne anlama gelir? Bu ayetin vaftizden, iman etmenin beklenen dışa vurumu olarak söz ettiğine inanıyoruz. Vaftiz olma, kurtuluşun bir koşulu değil, kişinin kurtulmuş olduğunun fiziksel bir ilanıdır.

16:17-18   İsa burada Müjde’ye iman edenlere eşlik edecek belirli mucizeleri tanımlar. Bu ayetleri okurken hemen akla gelen soru şudur: “Bu belirtiler bugün var mı?” Bu belirtilerin öncelikle ilk imanlıların olduğu dönemler için, Kutsal Kitap yazılı olarak tamamlanmadan önce, amaçlanmış olduğuna inanıyoruz. Bu belirtilerin çoğu Elçilerin İşleri bölümünde bulunur.

1. Cinleri kovma (Elç.8:7; 16:18; 19:11-16).
2. Yeni diller (Elç.2:4-11; 10:46; 19:6).
3. Yılanları tutma (Elç.28:5).
4. Zararlı etkisi olmayan zehri içme: Elçilerin İşleri bölümünde kaydedilmemiştir, ama kilise tarihçisi Eusebius tarafından Yuhanna ve Barnabas’a atıfta bulunulur.
5. İyileşmeleri için hastaların üzerine el koyma (Elç.3:7; 19:11; 28:8-9).

Bu mucizelerin amacı neydi? Bunun yanıtının İbraniler 2:3-4’te bulunduğuna inanıyoruz. Yeni Antlaşma tamamlanmadan önce, insanlar öğrencilere ve diğerlerine Müjde’nin tanrısal olduğunun kanıtını soracaklardı. Duyuruyu doğrulamak için Tanrı buna belirtiler, harikalar ve Kutsal Ruh’un çeşitli armağanlarıyla tanıklık etti.

Bugün bu belirtilere olan gereksinim yoktur. Kutsal Kitap’ın tamamı elimizdedir. İnsanlar buna inanmazsa, zaten bir şekilde inanmayacaklardı. Markos bu mucizelerin devam edeceğini söylemedi. Burada Matta 28:18-20’de olduğu gibi “dünyanın sonuna kadar” sözleri yoktur.

Bununla birlikte, Martin Luther şunları belirtmiştir: “Burada sözü edilen, bu gibi olayların gereksinim durumunda ortaya çıkacağıdır. Gereksinim ortaya çıktığında ve Müjde’ye baskı yapıldığında, Müjde’nin iftiraya uğramasına ve yıkılmasına fırsat vermeden önce bu belirtileri kesinlikle yapmalıyız.”

D. Hizmetkar’ın Tanrı’nın Sağına Alınması (16:19-20)

16:19   Dirilişinden kırk gün sonra Rabbimiz İsa Mesih göğe alındı ve Tanrı’nın sağında oturdu. Bu onur ve gücün olduğu yerdir.

16:20   O’nun buyruğuna itaat eden öğrencileri Müjde’yi duyurarak ve insanları Kurtarıcı’ya kazanarak alev gibi gittiler. Rab’bin gücü onlarla birlikteydi. Vaat edilen belirtiler Müjde’yi duyurmalarına eşlik edip konuştukları sözleri doğruluyordu.

Markos’a esinlenen bölüm burada sona erer: Gökteki Rab İsa, dünyaya Müjde’yi duyurma yükünü taşıyan ve kendilerini tamamen buna veren yeryüzündeki birkaç sadık öğrenci ve de sonsuz eserin sonuçları ile…

Bizim kuşağımızda Yüce Görev bize emanet edildi. Hedefimiz her kişiye Müjde’yle yaklaşmaktır. 2000 yılına kadar şimdiye kadar yaşamış olan insanların yarısı yaşayacaktır. Nüfus patlarken, hedef de yükseliyor. Ama yöntem her zaman aynıdır: Mesih’e sınırsız sevgileriyle bağlı olan ve hiçbir özveriyi O’nun için çok görmeyen adanmış öğrenciler.

Tanrı’nın isteği bütün dünyanın Müjde’yi duymasıdır. Bununla ilgili peki biz ne yapıyoruz?

Kutsal Kitap

1 Şabat Günü* geçince, Mecdelli Meryem, Yakup’un annesi Meryem ve Salome gidip İsa’nın cesedine sürmek üzere baharat satın aldılar.
2 Haftanın ilk günü* sabah çok erkenden, güneşin doğuşuyla birlikte mezara gittiler.
3 Aralarında, “Mezarın girişindeki taşı bizim için kim yana yuvarlayacak?” diye konuşuyorlardı.
4 Başlarını kaldırıp bakınca, o kocaman taşın yana yuvarlanmış olduğunu gördüler.
5 Mezara girip sağ tarafta, beyaz kaftan giyinmiş genç bir adamın oturduğunu görünce çok şaşırdılar.
6 Adam onlara, “Şaşırmayın!” dedi. “Çarmıha gerilen Nasıralı İsa’yı arıyorsunuz. O dirildi, burada yok. İşte O’nu yatırdıkları yer.
7 Şimdi öğrencilerine ve Petrus’a gidip şöyle deyin: ‘İsa sizden önce Celile’ye gidiyor. Size bildirdiği gibi, kendisini orada göreceksiniz.'”
8 Kadınlar mezardan çıkıp kaçtılar. Onları bir titreme, bir şaşkınlık almıştı. Korkularından kimseye bir şey söylemediler.
9 İsa, haftanın ilk günü* sabah erkenden dirildiği zaman önce Mecdelli Meryem’e göründü. Ondan yedi cin kovmuştu.
10 Meryem gitti, İsa’yla bulunmuş olan, şimdiyse yas tutup gözyaşı döken öğrencilerine haberi verdi.
11 Ne var ki onlar, İsa’nın yaşadığını, Meryem’e göründüğünü duyunca inanmadılar.
12 Bundan sonra İsa kırlara doğru yürümekte olan öğrencilerinden ikisine değişik bir biçimde göründü.
13 Bunlar geri dönüp öbürlerine haber verdiler, ama öbürleri bunlara da inanmadılar.
14 İsa daha sonra, sofrada otururlarken Onbirler’e* göründü. Onları imansızlıklarından ve yüreklerinin duygusuzluğundan ötürü azarladı. Çünkü kendisini diri görenlere inanmamışlardı.
15 İsa onlara şöyle buyurdu: “Dünyanın her yanına gidin, Müjde’yi bütün yaratılışa duyurun.
16 İman edip vaftiz olan kurtulacak, iman etmeyen ise hüküm giyecek.
17 İman edenlerle birlikte görülecek belirtiler şunlardır: Benim adımla cinleri kovacaklar, yeni dillerle konuşacaklar, yılanları elleriyle tutacaklar. Öldürücü bir zehir içseler bile, zarar görmeyecekler. Ellerini hastaların üzerine koyacaklar ve hastalar iyileşecek.”
18 (SEE 16:17)
19 Rab İsa, onlara bu sözleri söyledikten sonra göğe alındı ve Tanrı’nın sağında oturdu.
20 Öğrencileri de gidip Tanrı sözünü her yere yaydılar. Rab onlarla birlikte çalışıyor, görülen belirtilerle sözünü doğruluyordu.