4:1 Bu ayet, 3’üncü bölümün son ayetiyle uyumludur. Efendiler kölelerine adil ve dürüst davranmalıdırlar. Onlara uygun bir ücret ödemelidirler. Bu ifade doğrudan doğruya Hıristiyan işverenler içindir. Tanrı yoksulları ezenlerden nefret eder ve adil olmayan davranışlarla zengin olan bir insanın armağanları Rab tarafından kabul görmez. Aslında Tanrı’nın söylediği şudur: “Paranız sizde kalsın; onu kazanma şeklinizden hoşlanmıyorum” (Bkz. Yakup 5:1-4). Efendiler her işte adil ve doğru olmalı, göklerdeki Efendilerinden korkmalı ve kibirlenmemelidirler. Bu bölümü bitirmeden önce dikkatinizi Elçi Pavlus’un günlük yaşamla ilgili bu konuları nasıl sürekli Rab’bin Efendiliği ile karşılaştırdığına dikkatinizi çekmek isteriz:
C. İmanlının Dua Yaşamı; Yaşantısı ve Sözleriyle Verdiği Tanıklık (4:2-6).
|
Kutsal Kitap
1 Ey efendiler, gökte sizin de bir Efendiniz olduğunu bilerek kölelerinize adalet ve eşitlikle davranın. |
1. Guy King, Crossing the Border, sf.111.
2. Pavlus, Efes’te üç yıl geçirdiğinden, orada pek çok kişi tanımış olmalıydı. Geride kalanları gücendirme korkusuyla az kişi seçmek riskli olurdu.
3. New Testament Commentary, sf.1051.
4. Robertson, Intellectuals, sf.211.