Hakimler 8

3. Gidyon’un Filistliler’e Karşı Zaferi (8:1-32)

8:1-3   Efrayimoğulları, yardım etmek üzere daha önce çağrılmadıkları için Gidyon’a kızdılar, ama Gidyon onlara iki önderin tutsak edilmesinin, kazanılan her başarıdan daha önemli olduğunu hatırlattığında yatıştılar. Daha önce de belirttiğimiz gibi, Aviezer (2. ayet) Gidyon ve adamlarını belirtir.

8:4-7   Sukkot halkı, önce Gidyon’a ve 300 aç adamına yiyecek vermeyi reddettiler, çünkü Gidyon yenildiği taktirde Midyanlılar’ın misillemesinden korkuyorlardı. Gidyon onları, bedenlerini çöl dikeni ve çalılarla döverek cezalandıracağını söyleyip tehdit etti; Rab, Zevah ve Salmunna’yı nasılsa Gidyonun eline verecekti.

8:8,9   Penuel halkı da Gidyon’un yiyecek isteğine aynı olumsuz yanıtı verdi. O da, esenlik içinde döndüğünde, onları kulelerini yıkmakla tehdit etti.

8:10-17   Gidyon sözünü tuttu. İki Midyan kralını tutsak aldı ve tüm ordunun kökünü kuruttu. Yolda Sukkot’tan gelen genç bir adamın verdiği listeden aldığı bilgiyle Gidyon, Sukkot’un önde gelen 77 adamına bir ders verdi. Cohen şöyle der:

Bu tür bir ceza biçimi, Platon’un Cumhuriyeti adlı eserinde, en kötü suçluların çarptırılacağı bir ceza biçimi olarak tanımlanır. ¹

Geniş bilgiye sahip Haham Kimchi ve Haham Rashi, bunu ‘vahşet vuruşu’ anlamına gelen bir deyim olarak görürler.

Diğerleri, Gidyon’un onları çırılçıplak bir biçimde dikenli bir yatağa atacağını ve onları, harman yerinde ürün çiğneyen biri gibi ezeceğini açıklarlar. ²

Penuel’e gelince; Gidyon, kulesini yıktı ve kent halkını kılıçtan geçirdi.

“Yumuşak yanıt gazabı yatıştırır, oysa yaralayıcı söz öfkeyi alevlendirir” (Özd.15:1). Birinci gerçek, 1-3. ayetlerde, Gidyon’un Efrayimoğulları’na verdiği yanıtta resmedilir. İkinci gerçek ise, 4-17. ayetlerde Sukkot ve Penuel’in adamlarının sözleriyle belirtilmiştir.

8:18-21   Zevah ve Salmunna, Tavor’da Gidyon’un erkek kardeşlerinden bazılarını öldürmüşlerdi, bu nedenle Gidyon en büyük oğlu Yeter’e, onları öldürmesini buyurdu. Yeter korktu, çünkü henüz çok gençti… Bu nedenle Gidyon bu işi kendisi yaptı.

8:22-23   İsrailoğulları, Gidyon’dan kralları olmasını istediler, çünkü Gidyon’un askeri başarıları kendilerini çok etkilemişti. Yüceliği, Tanrı yerine insana verdiler (7:2). Ancak Gidyon, soylu bir şekilde kendisi ve oğulları adına bu makamı reddetti; üzerlerinde egemenlik sürme hakkı olanın yalnızca Rab olduğunu belirtti.

8:24-27   Ancak bir ayartmaya direnen Gidyon, bir diğeri karşısında yenik düştü. İsrailliler’in Midyanlılar’dan aldığı altın küfeleri istedi (Midyanlılar, aynı zamanda İsmailoğulları olarak da bilinirler; Bk. Çık.32:1-6). Gidyon bunlarla kendisine keten bir üstlük (Efod) yaptı; bu giysi bir kâhinin resmi giysisine benziyordu. Bu Efod, Ofra’ya yerleştirildiğinde, putperest bir tapınma nesnesi haline geldi ve böylece İsrail için bir tuzak oldu; onları Şilo ve tapınaktan uzaklaştırdı. “Gidyon krallığı reddetmişti. Ama kâhinliği istedi.”

8:28-32   Midyanlılar’ın yenilmesinden sonra İsrail huzur dolu 40 yılın tadını çıkardı.

Burada, Gidyon’un pek çok karısı olduğundan ve kendisine 70 oğul doğurduklarından özellikle söz edilmiştir. Adı Avimelek olan oğlu, Şekem’deki bir cariyeden dünyaya gelmişti.

Gidyon’un çok yönlü kişiliğinin diğer iki özelliği bu bölümde kendilerini gösterirler. Midyanlılar’ı acımasızca kovalaması, kendisine verilen buyrukları dikkatle tamamladığını kanıtlar. Yorgun olmasına rağmen İsmaililer yok olana kadar savaşmayı sürdürdü ve kralları ölü olarak ayaklarının dibinde yığıldılar. Elçi Pavlus benzeri bir dürtüye sahipti ve bu dürtü yalnızca ruhsal savaşta ortaya çıkmaktaydı (Flp.3:12-14).

İkinci kişilik özelliği olumsuzdur: İsmaililer’i yendiği için bir ödül olarak, ganimetin sahibi İsrailliler’den altın küpeler istedi ve aldı (24. ayet). Bu tutumu Gidyon’u, ailesini ve ülkesini tutsak kıldı. Bu durumu İbrahim’in Yaratılış 14:21-24’deki davranışıyla karşılaştırın. Gidyon’un erdemlerine sahip olmak ve kötü huylarından kaçınmak için çaba göstermeliyiz.

E. Avimelek’in Zorla Tahta Geçmesi (8:33 – 9:57)

8:33-35   Gidyon ölür ölmez, İsrail hemen Baal’a tapınmaya başladı. İsrailliler, Gidyon’un ulusal kahramanlıklarını ne kadar da çabuk unutmuşlardı. Onun soyuna kötü davranarak Tanrı’nın kurtarışını unuttular! Rab’den aldığımız bereketleri hatırlamak konusunda onlardan ya da diğer insanlardan daha mı iyiyiz? Bizler, aldığımız bereketleri onlar gibi unutmaya eğilimliyiz.