Ağıtlar 5

VII. SAĞ KALANLAR, MERHAMET ETMESİ VE KENDİLERİNİ YENİLEMESİ İÇİN TANRI’YA YALVARIRLAR (5. Bölüm)

5:1-14   Bu ayetlerde halkın, karşı karşıya kaldığı korkunç koşullar nedeniyle hayıflanıp ağladığını görüyoruz: Temel ihtiyaçlarını karşılamak için ödenen büyük paralar (4. ayet); ağır iş (5. ayet); zulüm (8. ayet); kıtlık ve tehlike (9-10. ayetler); ergen kızlara, önderlere ve yaşlılara yapılan gaddarlık (11-12. ayetler); gençlere, çocuklara ve yaşlılara yüklenen ağır işler (13-14. ayetler).

5:15-18   Yaşanan bu dehşet verici olaylar nedeniyle Yahuda’nın sevinci sona ermiş, dansı yasa dönüşmüş, başındaki tacı düşmüş ve Siyon Dağı viraneye dönmüştür.

Bütün bunların nedeni itiraf edilir: “Vay başımıza! Çünkü günah işledik.”

5:19-22   Sonunda halk Rab’be kendilerini O’na döndürmesi için yalvarır, ancak o zaman yenilenebileceklerdir. İbranice elyazmalarının birçoğunda 21’inci ayetin, 22’nci ayetten sonra tekrarlanması ilginçtir; belki de kitabın hüzün yerine bir umut ifadesiyle sona ermesi istenmiştir. ¹ Aslında, Keil’in yazdığı gibi, 22’nci ayeti doğru anlamak böyle bir tekrarı gereksiz kılar:

Bu sonuç, yakınma ve feryatların sona kadar sürmesi gereken Ağıtlar Kitabı’nın karakteriyle uyuşmaktadır, ama sanki yine de bir umut unsuru yer almalıdır. Umut, sevinçli zaferin doruklarına çıkamasa da, Gerlach’ın da ifade ettiği gibi, “Uzaktan görünen hafif ışıklar ve gecenin gölgelerini kendi başına dağıtamayan, bulutlar arasındaki sabah yıldızı gibi, güneşin doğuşunun yakın olduğunu ve zaferin elde edileceğini” bildirir. ²