1. KRALLAR

Yazar

William MacDonald

Bu kitap, Tanrı Sözü’nün zenginliğini açık ve kolay anlaşılır hale getirmek için hazırlanan bir Kutsal Kitap yorumudur. Samimi, saygılı, adanmış ve ilmi bir şekilde yazılmıştır. Kişisel tapınma zamanlarınızda ve grupça yapılan Kutsal Kitap çalışmalarınızda kullanmak için uygun bir seçenektir.

This is a Bible commentary that makes the riches of God’s Word clear and easy for you to understand. It is written in a warm, reverent, and devout and scholarly style. It is a good choice for your personal devotions and group Bible study.

© 1995 by William MacDonald, Believer’s Bible Commentary
Christian Missions in Many Lands, Inc.
PO Box 13, Spring Lake, NJ 07762
USA
— All Rights Reserved —

Giriş

“Bu kitapta ulusun, Davut’un krallığının sona ermesinden Ahazya’nın krallığının ortalarına kadar süren tarihi kaydedilmiştir. Süleyman’ın yönetimindeki krallığın büyüklüğü, Rabbimiz’in bin yıllık egemenliğini ima etmektedir. Kitapta, ‘İtaat, bereketin koşuludur’ ilkesinin önemi vurgulanır ve ulusun başarısı, önderinin ve halkının karakterine bağlı olarak ya yükselişe geçer ya da düşer.” — F. B. Meyer

I. KUTSAL YAZILAR’DAKİ YERİ

Krallar aslında yalnızca tek bir kitaptan oluşur. Süleyman’ın krallığından, Babil tutsaklığına kadar süren dört yüz yıllık bir dönemi, tarihi bir perspektifle yansıtması açısından önem taşır. Krallıklardan söz eder ve yalnızca Yahuda değil (Tarihler kitaplarında olduğu gibi), aynı zamanda ‘İsrail’ ya da kuzeydeki ‘Efrayim’ olarak anılan ulusun Tanrı’dan uzaklaşmasını anlatır. Yalnızca bir tarih kitabı değildir; Rab’be mi, yoksa putlara mı tapındıkları, Tanrı’ya olan bağlılıklarında tam sadakat gösterip göstermediklerine ilişkin kralların ruhsal bir analizini de yapar.

Birçok Kutsal Kitap okuruna sağladığı en büyük yarar, İlyas ve ardılı olan Elişa peygamberin öğretici ve heyecan verici hizmetlerinden söz etmesidir.

Krallar Kitabı, Tanrı’nın bağlılığı ödüllendirdiği ve günaha sapmayı cezalandırdığı konusunda önemli bir ders verir. Hizkiya ve Yoşiya bunun en açık örnekleridir (2Kr.18:3; 22:2). Ulusal düzeydeki en belirgin örnekler, sürgünde olan Kuzey Krallığı (İ.Ö. 722) ve Güney Krallığı’dır (İ.Ö. 586).

II. KİTABIN YAZARI

Krallar Kitabı’nı yazan kişi bilinmemektedir. Kitabın büyük bir bölümü mevcut kayıtlardan derlenerek düzenlenmiştir. Ama bu kayıtlar ve derlemeler, Kutsal Ruh’un rehberliğinde gerçekleşmiştir. Bazıları yazarın bir kâhin olduğunu ileri sürer, ama Tanrı’dan uzaklaşmış Kuzey Krallığı’nda hangi kâhinin yazarlığa uygun olacağı merak konusudur. Yazarın bir peygamber olması akla daha yatkındır. Kitabın son editörünün; eğer yazarı bir kâhinse Ezra, bir peygamberse Hezekiel ya da Yeremya olduğu düşünülür.

III. TARİH

2.Krallar, Babil Kralı Evil-Merodak’ın, Yahuda Kralı Yehoyakim’i, 37 yıllık mahkumiyetten sonra yücelttiğine ilişkin yatıştırıcı, olumlu bir ifadeyle son bulur (İ.Ö. 560). Yahudiler’in Filistin’e dönmeye başlamaları (İ.Ö. 536) gibi teşvik edici bir tarihi olay, kitapta kaydedilmemiştir. Böyle yurtsever bir yazarın, Krallar Kitabı’nın yazarı olarak, bu dönüşten söz etmeyi ihmal etmiş olması düşünülemez. Kralların sona erdiği tarih, İ.Ö. 560’la 536 yılları arasında yer alıyor gibi görünmektedir.

IV. ÖN OLAYLAR VE KONULAR

Krallar Kitabı’nda sözü edilen iki seçkin grup, krallar ve peygamberlerdir. Bir kral için verilen yargı, Rab’be olan itaatinden ya da itaatsizliğinden kaynaklanır. Peygamberin hizmeti, yoldan sapan ulusu Yehova’ya geri dönmeye çağırmaktı.

O. J. Gibson, kitabı aşağıdaki şekilde özetler:

Öyküde, kralların tarih düzeniyle ilgili iki kronoloji iç içedir. On oymaklı İsrail, bazı toprakları Yeruşalim’in kuzeyinde olduğundan, Kuzey Krallığı olarak anılır. İlk kralı Yarovam’dan itibaren halk, Asurlular tarafından tutsak alınana kadar Tanrı’ya sürekli itaatsizlik etti ve zina yaptı. Güney Krallığı olarak anılan Yahuda, Yeruşalim’in merkezindeydi. Tanrı’ya bağlılıktan çok uzaktı, ama yine de sadık bir azınlık olarak itaatini sürdürdü. Zamanın en görkemli dönemi, Süleyman’ın krallığıdır. Tapınağın bina edilmesi ve adanması, diğer dönemlerden daha çok dikkat çeker ve tapınağın Tanrı’nın gözündeki önemi belirtilir. Ayrılık ve yargıyla sona eren Süleyman’ın krallığı, tanrısal ayrıcalıklar ve onur kötüye kullanıldığında ve Tanrı sözüne açıkça karşı konulduğunda neler olacağına ilişkin ciddi bir uyarıdır. Sürekli itaatsizlik sonucu, Tanrı’nın gösterdiği lütuf dolu her çağrı geri çevrildiğinde, Tanrı önce Kuzey, sonra da Güney Krallığını yıktı. ¹