“Rab Yusuf ile birlikte idi ve onu başarılı kılıyordu.” (Yaratılış 39:2)
İngilizce Kutsal Kitap’ın ilk çevirilerinden birinin bu ayeti şu şekilde çevirdiğini işittim:
“Ve Rab Yusuf ile birlikte idi ve Yusuf şanslı bir kişi idi.”
Belki de o zamanlar “şanslı” sözcüğünün bu günkünden farklı bir anlamı vardı. Çevirmenler Yusuf’u şans alanından dışarı çıkardıkları için her hali karda sevinçliyiz.
Tanrı çocuğu için şans diye bir şey mevcut değildir. Tanrı çocuğunun yaşamı sevecen bir göksel Baba tarafından kontrol edilir, korunur ve tasarlanır. Tanrı çocuğunun başına gelen hiç bir şey şans değildir. Durum böyle olduğu için bir Hıristiyan’ın bir başkasına “iyi şanslar” dilemesi uygun değildir. Aynı şekilde “şansım yoktu” dememesi de gerekir. Bu tür ifadeler tanrısal takdir ile ilgili gerçeklerin uygulamalı bir inkarı olmaktadırlar.
İmansız dünya çeşitli şeylerin şans getirdiğine inanır; bir tavşan ayağı, lades kemiği, dört yapraklı bir yonca, bir at nalı (şansın kaçmaması için uçlarının her zaman yukarı bakması gerekir). İnsanlar parmaklarını çapraz bir şekilde birleştirirler ve tahtaya vururlar; sanki bu eylemler olayları iyi şekilde etkileyecek ya da şanssızlığı kovacakmış gibi düşünürler.
Dünyasal insanlar aynı şekilde farklı şeyleri de şanssızlık olarak yorumlarlar; siyah kedi, Cuma 13, bir merdivenin altından geçmek, 13 numaralı bir oda ya da bir binanın 13.katı. İnsanların bu tür yararsız ve ürünsüz batıl itikatların etkisi altında yaşadıklarını düşünmek çok üzücüdür.
Yeşaya 65:11 ayetinde Tanrı, şans ya da talik ilahına tapındıkları ima edilen Yahuda halkını cezalandırmak ile tehdit eder:
Ama sizler, Rabbi terk edenler,
Kutsal dağımı unutanlar,
Talih ilahına sofra kuranlar,
Kısmet ilahına karışık şarap sunanlar.
İşlenen bu belirli günah hakkında olumlu düşünmek mümkün değildir, ama kısmet ve talih olarak adlandırılan bu ilahlara sunular getirdiklerini okuduğumuz zaman, bizde kuşku uyandırır. Tanrı bundan nefret etti ve hala da nefret etmektedir.
Kör talihin çaresizlik içindeki avları ya da kozmik oyun zarları olmadığımızı bilmek, bize nasıl da güven verir. Yaşamdaki her şey planlıdır, anlamlıdır ve bir amaca sahiptir. Bizim için kader değil, Babamız, şans değil, Mesih, talih değil, sevgi vardır.